زنگ خطر بی‌اعتمادی به بانکداری اینترنتی

روی دیگر این آمار گویای این واقعیت است که در حال حاضر 98 درصد خریداران ترجیح می دهند مبلغ کالای سفارش شده را در هنگام دریافت کالا به ماموران پستی تحویل دهند.
اگرچه دلایل متعددی در خصوص موضوع اخیر قابل بررسی است که از آن جمله می‌توان به اطمینان حاصل کردن مردم به اصالت فروشگاه عرضه کننده و تحویل کالا دقیقاً مبتنی بر آنچه در سایت مذکور به نمایش گذاشته شده اشاره کرد، اما واقعیت دیگر در پس این موضوع به بی‌اعتمادی مردم به پرداخت‌های اینترنتی باز می‌گردد.
در این خصوص نیز ماجرا از دو وجه قابل تامل است. نخست آنکه اکثر کاربران نگران به سرقت رفتن اطلاعات خود توسط سایت عرضه کننده کالا هستند و دوم آن که ایشان نگران هستند تا در صورت هر گونه اشکال و اشتباه در پرداخت وجه باید موضوع را نه از اینترنت بلکه با مراجعات مکرر به بانک و یا حتی پلیس تعقیب کنند . از این رو بدیهیست این مساله هر کاربری را وادار می‌کند تا عطای پرداخت آسان اینترنتی را به لقای آن ببخشند.
آنچه مسلم است به کاربران نمی‌توان خرده گرفت که چرا به خدمات پرداخت اینترنتی بی‌اعتماد هستند. به هر تقدیر این بی‌اعتمادی بدون دلیل و بی‌حساب نیست. کم نیستند کسانی که به هر دلیل در پرداخت اینترنتی دچار خساراتی شده که برای احیای حق خود با مشقات فراوانی مواجه شده‌اند. گاه حتی شنیده می‌شود کاربران به دلیل بی‌اطلاعی از نحوه پیگیری حقوق خود و بروکراسی‌های متعدد، قید پیگیری را زده و به علت این خاطره ناخوش مبلغ مذکور را مجددا و این‌بار قطعا به شکل حضوری پرداخت کرده‌اند.
اگرچه کم نیستند خدمات مطمئن و بسترهای امن پرداخت اینترنتی که هم‌اکنون در کشور به ارایه خدمات به مشتری‌ها پرداخته و مشکلی نیز از این بابت نداشته‌اند، اما تصور کنید حتی اگر یکبار برای کاربری مشکلی در پرداخت پیش آید نه تنها به کل قید پرداخت اینترنتی را زده بلکه موضوع را به سایرین نیز منتقل کرده و آنها را نیز تشویق به عدم پرداخت اینترنتی می‌کنند.
چنین واکنشی البته از سوی یک مالباخته کاملاً طبیعی است. اما برای بازگشت اعتماد 98 درصد مردمی که بخش عمده آنها به علت ترس از پرداخت اینترنتی، به سمت استفاده از خدمات بانکداری الکترونیکی نمی‌روند چه باید کرد. شاید یکی از بهترین روش‌ها ورود نهادهای متولی در این عرضه به ویژه بانک‌هاست تا با اتخاذ تدابیری روشن کاربران را از پای کامپیوتر‌ها به کوچه و خیابان نکشیده و همانطور که به شکل اینترنتی پذیرای پرداخت وجوه ایشان هستند از همان مسیر پاسخگوی‌ اشکالات موجود نیز باشند. 
بدیهی‌است این روش باید به شکلی استاندارد شود تا همانطور که اگر یک دستگاه عابربانک دچار مشکل می‌شود و کاربر تا حدودی می‌داند چه باید بکند، استانداردی نیز در زمان‌های وقوع اشکالات در پرداخت‌های اینترنتی نیز برای آرامش خاطر کاربران تدوین و در کلیه سایت‌هایی که پرداخت اینترنتی انجام می‌شود در معرض دید کاربران قرار گیرد.
به هر تقدیر بانک مرکزی نقش موثر و پررنگ‌تری نسبت به سایر نهادها در این خصوص داشته و دارد.